بریده‌ای از کتاب رشت اثر کیهان خانجانی

اتاق کم نور است و سایه‌اش روی دیوار. فکر می‌کنم بابا دودی که همه‌ی عمرش را در راه رسیدن به آمالش صرف کرد و آدم عملگرایی بود، روزگارش شد این؛ من که هیچ آرزویی ندارم و منفعلم چه می‌شوم ؟