بریده‌ای از کتاب اینترنت با مغز ما چه می کند؟ اثر نیکلاس کار

هجوم پیام‌های رقیب که هر وقت آنلاین می‌شویم دریافت می‌کنیم، نه فقط بار بیش از اندازه‌ای بر دوش حافظه کاری ما می‌گذارد بلکه کار لوب‌های پیشانی را برای متمرکز کردن توجه روی هر چیز سخت‌تر می‌کند. فرایند تحکیم حافظه حتی شروع هم نمی‌شود. و به لطف انعطاف مسیرهای عصبی، هرچه بیشتر از وب استفاده کنیم، بیشتر مغزمان را برای انحراف توجه و پرت شدن حواس آموزش داده‌ایم _در واقع به مغزمان آموزش داده‌ایم تا اطلاعات را خیلی سریع و خیلی کارآمد، اما بدون توجهی پایدار، پردازش کند. این مسئله روشن می‌سازد که چرا بسیاری از ما، حتی هنگامی که جلوی رایانه نیستیم، به سختی می‌توانیم تمرکز کنیم. مغز ما مستعد فراموشی و در کار به یاد آوردن بی‌عُرضه می‌شود. وابستگی فزاینده ما به ذخیره‌های اطلاعاتی وب ممکن است در واقع محصول دور «خودابقایی و خود افزایی» ما باشد که در آن گیر کرده‌ایم. وقتی که کاربرد وب ثبت اطلاعات را در حافظه بیولوژیکی ما سخت‌تر می‌کند، مجبور می‌شویم بیش از پیش به حافظه مصنوعی اینترنت متکی شویم_حافظه‌ای عظیم با قابلیت جستجوی آسان_ولو اینکه این کار ما را به متفکرانی سطحی تبدیل می‌کند.