بریده‌ای از کتاب بازگشت بومی اثر تامس هاردی

دهانش چنین مینمود آنقدر که برای لرزیدن ساخته شده برای سخن گفتن ساخته نشده است و آنقدر که برای بوسیدن ساخته شده برای لرزیدن درست نشده است. بعضیها ممکن بود بیفزایند بیشتر برای غنچه شدن تا برای بوسیدن. چون از پهلو بر او می نگریستی خطی که با بهم آمدن دو لبش تشکیل میشد با دقتی هندسی دو خمی را به وجود می آورد که در هنر طراحی به سیما رکتا یا خط گچ بری شهره است. برخورد با چنین دو خمی نرم و انعطاف پذیر در ناحیه اگدن به رؤیا مانند بود. بیننده در دم احساس میکرد که این دهان ره آورد دزدان دریایی ساکشنی نیست که از شلسویگ آورده باشند دهانی که لبانش در دو لت چون کلوچه بر هم می افتد. آخر پیشترها معروف بود که چنین لبان و چنین دو خمی جزو بقایای مجسمه های مرمرین در جایی در زیرزمینهای جنوب مدفون اند. خط این لبها به اندازه ای ظریف بود که با اینکه لبها خود پر و گوشتالو بودند هر گوشه ای از دهان به تراشیدگی و تیزی نوک نیزه بود تیزی گوشه ها تنها زمانی به کندی می گرایید که دستخوش حالات افسردگی میشد و این افسردگی یکی از مراحل احساسی تیره ای بود که وی به رغم جوانی با آن نیک آشنا بود.