بریده‌ای از کتاب نقشه هایی برای گم شدن اثر ربکا سولنیت

تکه قصه‌ها ابزارهایی هستند که ما همچون لاکی بر دوش سپری ،دفاعی چراغی چشمک زن و گه گاه نقشه و قطب نما با خودمان به هرکجا می بریم. آدمهای نزدیک به تو حکم آینه ها و دفترچه های خاطراتی را دارند که میتوانی سرگذشتت را در آنها ثبت کنی ابزارهایی که به تو کمک میکنند خودت را بشناسی و به خاطر بسپاری و تو هم حکم همین ها را برایشان داری. وقتی این آدمها از دیده ،بروند، فایده و فهم و درک آن سرگذشتهای ،مختصر تکیه کلامها و لطیفه ها نیز از بین می روند، حکم کتابی را می یابند که بسته شده یا سوخته؛ هرچند من از آن خانه تحول یافته، قوی ترو استوارتر از قبل بیرون آمدم و شناختم از خودم، از مردها، از عشق ، از صحراها و از برهوت بیشتر شد.