بریده‌ای از کتاب زمان و وجود اثر مارتین هایدگر
1404/5/20
5.0
2
صفحۀ 20
وجود، یک چیز نیست و بنابراین زمان‌مند نیست اما به مثابه حضوری که توسط زمان تحقق دارد، متعین می‌شود. زمان یک چیز نیست و بنابراین چیزی نیست که موجود باشد، اما زمان در گذرش، بادوام و پایدار باقی می‌ماند بدون اینکه خودش همچون موجودی که در زمان است، زمان‌مند باشد. وجود و زمان یکدیگر را متقابلاً تعین می‌بخشند. با این‌حال، نه وجود را می‌توان به مثابه امری زمان‌مند مورد بحث قرار داد و نه از زمان می‌توان به مثابه یک موجود سخن گفت. اگر اینها را در نظر داشته باشیم، خودمان را در گزاره‌هایی ناسازگار و متناقض خواهیم یافت.
وجود، یک چیز نیست و بنابراین زمان‌مند نیست اما به مثابه حضوری که توسط زمان تحقق دارد، متعین می‌شود. زمان یک چیز نیست و بنابراین چیزی نیست که موجود باشد، اما زمان در گذرش، بادوام و پایدار باقی می‌ماند بدون اینکه خودش همچون موجودی که در زمان است، زمان‌مند باشد. وجود و زمان یکدیگر را متقابلاً تعین می‌بخشند. با این‌حال، نه وجود را می‌توان به مثابه امری زمان‌مند مورد بحث قرار داد و نه از زمان می‌توان به مثابه یک موجود سخن گفت. اگر اینها را در نظر داشته باشیم، خودمان را در گزاره‌هایی ناسازگار و متناقض خواهیم یافت.
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.