اغلب برای روشن کردن ایده‌ی جریان، یا گذر ادعایی زمان، از استعاره‌ی رودخانه‌ی زمان استفاده می‌شود. این تصویر، حتی در مقام استعاره، قدری ناروشن است. آیا ما در کناره‌ی رود قرار داریم و تلاطم رویدادها را تماشا می‌کنیم، یا خود رودخانه‌ایم و همراه رویدادها حرکت می‌کنیم؟ تمایز میان این دو تصویرسازی احتمالاً بازنماینده‌ی هیچ تفاوتی واقعی در مورد گذر زمان نیست.

ما در این جهان گویی در کارستانی بزرگ هستیم که در آن انگیزه‌ها و علت‌های راستین هر رویدادی یکسره از دیده‌ی ما پنهان است. نه چندان فرزانه‌ایم که کارها را پیش‌بینی کنیم و نه چندان توانا که از بلاهایی که هردَم ما را تهدید می‌کنند، پیشی گیریم.