بریده‌ای از کتاب فاطمه ای که تو یادمان دادی اثر محسن عباسی ولدی

چه کار کنیم؟ چشم ها که اجازه نمی گیرند از ما! دارند خودشان می خوانند و اشک می ریزند. وای از این قبر و این سنگ قبر! اِنگار که از روی قبر کنده شده و دارد می خورد روی سرمان. بالای این سنگ بزرگ،نوشته شده:مادر. زیر مادر،نام یک زن را نوشته اند و زیر اسمش نوشته اند که او کنیز مادرت بوده. به کجا ببریم این غم را؟ قبر کنیز مادرت نشان دارد امّا مزار مادر تو بی نشان است.