بریده‌ای از کتاب ملکوت اثر بهرام صادقی
1404/4/20
3.7
59
صفحۀ 19
«نمی‌دانم آسمان را قبول کنم یا زمین را؟ ملکوت کدام یک را؟ آن‌ها هرکدام برایم جاذبهٔ به‌خصوصی دارند. من مثل خرده آهنی میان این دو قطب نیرومند و متضاد چرخ می‌خورم و گاهی فکر می‌کنم که خدا دیگر شورش را درآورده است. بازیچه‌ای بیش نیستم و او هم بیش از حد مرا بازی می‌دهد.»
«نمی‌دانم آسمان را قبول کنم یا زمین را؟ ملکوت کدام یک را؟ آن‌ها هرکدام برایم جاذبهٔ به‌خصوصی دارند. من مثل خرده آهنی میان این دو قطب نیرومند و متضاد چرخ می‌خورم و گاهی فکر می‌کنم که خدا دیگر شورش را درآورده است. بازیچه‌ای بیش نیستم و او هم بیش از حد مرا بازی می‌دهد.»
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.