بریده‌ای از کتاب چرا ادبیات؟ اثر ماریو بارگاس یوسا

ادبیات برای آنان که به آن‌چه دارند خرسند اند، برای آنان که از زندگی بدان‌گونه که هست راضی هستند، چیزی ندارد که بگوید. ادبیات خوراک جان‌های ناخرسند و عاصی است، زبان رسای ناسازاگاران و پناهگاه کسانی است که به آن‌چه دارند خرسند نیستند. "انسان به ادبیات پناه می‌آورد تا ناشادمان ناکامل نباشد." ادبیات خوب، ادبیات اصیل، همواره ویرانگر، تقسیم ناپذیر و عصیانگر است، چیزی است که هستی را به چالش میکشد.