بریدۀ کتاب

ادبیات برای آنان که به آن‌چه دارند خرسند اند، برای آنان که از زندگی بدان‌گونه که هست راضی هستند، چیزی ندارد که بگوید. ادبیات خوراک جان‌های ناخرسند و عاصی است، زبان رسای ناسازاگاران و پناهگاه کسانی است که به آن‌چه دارند خرسند نیستند. "انسان به ادبیات پناه می‌آورد تا ناشادمان ناکامل نباشد." ادبیات خوب، ادبیات اصیل، همواره ویرانگر، تقسیم ناپذیر و عصیانگر است، چیزی است که هستی را به چالش میکشد.