بریده‌ای از کتاب هملت اثر ویلیام شکسپیر

آیا بس شگفت نیست که این بازیگر برای یک افسانه، برای پندار یک سودا، بتواند روح خود را چنان در قالب تصورش درآورد که از تاثیر آن چهره‌اش یکسر رنگ ببازد، اشک در چشمانش بنشیند، آشفتگی در هیئتش پدیدار شود، صدایش در هم بشکند و حرکات و سکناتش همه به ریخت اندیشه‌اش درآید؟ و این همه برای هیچ! برای هکیوبا! هکیوبا چه چیز تو یا او خود چه چیز هکیوباست چه می‌باید برایش اشک بریزد؟