بریده‌ای از کتاب داستان خوبان اثر علی احمدوند

حضرت فرمودند: به من اقتدا کن اگرچه در عملت نقصی باشد، ای معاذ! مواظب زبان خودت باش که درباره برادرانت که حافظان قرآن هستند سخن ناهنجاری نگویی و گناهت را متوجه خود بدان نه اینکه به پای آنها گذاری و با نکوهش آنها خودت را پاک جلوه دهی، خود را برتر از آنها مدان و کار دنیا را در کار آخرت داخل نما و در نشست و برخاست با مردمان از تکبر بپرهیز تا مردم به خاطر سوء خـُلق تو از تو برحذر نباشند و در گوشی با کسی سخن مگو درحالی که نفر سومی در آنجا هست، خود را بزرگ تر از دیگران مپندار و با زبان ، مردمان را از هم جدا نکن و رشته برادری بین آن ها را نگسل که اگر چنین کنی در قیامت سگ های دوزخ ، تو را از هم بدرند و پاره پاره ات بنمایند. خدای تبارک و تعالی در قرآن می فرماید: «وَ الناشِطاتِ نَشطاً» آیا می دانی معنای این آیه چیست؟ یعنی سگهایی در دوزخ که گوشت و استخوان را می درند معاذ گوید : گفتم: پدر و مادرم به فدایت! چه کسی را طاقت این خصلت ها است و می تواند نجات پیدا کند؟! حضرت فرمود: ای معاذ! این امور برای کسی که خدا برایش آسان نموده سهل خواهد بود.