یعقوب می دانی که دوستانم از دشمنانم زودتر کیفر و مجازات می شوند، این به واسطه ی لطف من به آن ها است اما دشمنان را پس از هر خطا فوری مجازات نمیکنم تا متوجه استغفار نشوند آن ها را خورده خورده گرفتار می کنم.

یاد آیات ۳۳ الی ۳۵ سوره مبارکه زخرف افتادم: وَلَوْلَا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فِضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَيْهَا يَظْهَرُونَ ﴿۳۳﴾ و اگر [بهره مندی کفار از انواع نعمت های مادی و تهیدستی مؤمنان، سبب] این نبود که همه مردم [به خاطر ضعف ایمان و ناآگاه بودن به حقایق] بر محور کفر امتی واحد شوند، ما برای خانه های کافران به [خدای] رحمان سقف هایی از نقره قرار می دادیم و نردبان هایی که با آن بر بالای خانه ها برآیند. وَلِبُيُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَيْهَا يَتَّكِئُونَ ﴿۳۴﴾ و برای خانه هایشان [نیز] درها و تخت هایی [از نقره می ساختیم] که بر آن تکیه زنند، وَزُخْرُفًا وَإِنْ كُلُّ ذَلِكَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّكَ لِلْمُتَّقِينَ ﴿۳۵﴾ و عماراتشان به زر و زیور می‌آراستیم، و اینها همه متاع (پست فانی مردم) دنیاست و (نعمتهای ابدی) آخرت نزد خدای تو مخصوص اهل تقواست.

حضرت فرمودند: به من اقتدا کن اگرچه در عملت نقصی باشد، ای معاذ! مواظب زبان خودت باش که درباره برادرانت که حافظان قرآن هستند سخن ناهنجاری نگویی و گناهت را متوجه خود بدان نه اینکه به پای آنها گذاری و با نکوهش آنها خودت را پاک جلوه دهی، خود را برتر از آنها مدان و کار دنیا را در کار آخرت داخل نما و در نشست و برخاست با مردمان از تکبر بپرهیز تا مردم به خاطر سوء خـُلق تو از تو برحذر نباشند و در گوشی با کسی سخن مگو درحالی که نفر سومی در آنجا هست، خود را بزرگ تر از دیگران مپندار و با زبان ، مردمان را از هم جدا نکن و رشته برادری بین آن ها را نگسل که اگر چنین کنی در قیامت سگ های دوزخ ، تو را از هم بدرند و پاره پاره ات بنمایند. خدای تبارک و تعالی در قرآن می فرماید: «وَ الناشِطاتِ نَشطاً» آیا می دانی معنای این آیه چیست؟ یعنی سگهایی در دوزخ که گوشت و استخوان را می درند معاذ گوید : گفتم: پدر و مادرم به فدایت! چه کسی را طاقت این خصلت ها است و می تواند نجات پیدا کند؟! حضرت فرمود: ای معاذ! این امور برای کسی که خدا برایش آسان نموده سهل خواهد بود.