بریده‌ای از کتاب بار دیگر شهری که دوست می داشتم اثر نادر ابراهیمی

فراموشی را بستاییم؛چرا که ما را پس از مرگ نزدیک‌ترین دوست زنده نگه می‌ دارد ، و فراموشی را با دردناک‌ترین نفرت‌ها بیامیزیم؛ زیرا انسان دوستانش را فراموش می‌کند،کتاب‌هایی را که خوانده است فراموش می‌کند و رنگ مهربان نگاه یک رهگذر را.... آنها را هم فراموش می‌کند.