بریده‌ای از کتاب عین عاشقی اثر حسین وحدانی

اگرچه حق با سکوت است-همیشه حق با سکوت بود-اما ما محکومیم به سخن گفتن. محکومیم که وقتی کسی را دوست میداریم و بسیار دوست میداریم،بگوییم و بسیار بگوییم که دوستش داریم. نه به گزاف و نه به دروغ؛اما بسیار. چون دوستت دارم تنها چاره ی این تیره بختی است که کلمات، حتی باشکوه ترین کلمات،هیچ گاه ترجمانِ قلبِ ما نخواهد بود.