بریده‌ای از کتاب دعبل و زلفا اثر مظفر سالاری
1404/2/11
4.3
79
صفحۀ 176
طوری از انسان حرف میزنی که انگار بوته‌ی کدوست! نقش ایمان و عشق را از یاد برده‌ای! این دو ، اِکسیر اعظم است. مرده را زنده می‌کند.
طوری از انسان حرف میزنی که انگار بوته‌ی کدوست! نقش ایمان و عشق را از یاد برده‌ای! این دو ، اِکسیر اعظم است. مرده را زنده می‌کند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.