بریده‌ای از کتاب فروغ ابدیت: تجزیه و تحلیل کاملی از زندگانی پیامبر اکرم (ص) اثر جعفر سبحانی تبریزی

فرزندان او از خدیجه وجود فرزند، پیوند زناشویی را محکم تر می‌سازد و شبستان زندگی را پرفروغ تر و به آن جلوه خاصی می‌بخشد. همسر جوان قریش، برای او شش فرزند آورد: دو پسر که بزرگ تر آن‌ها (قاسم) بود، سپس (عبد اللّه) که به آنان (طاهر) و (طیب) می‌گفتند و چهار نفر از آنان که دختر بود. ابن هشام می‌نویسد: بزرگ ترین دختر او (رقیه) بعد (زینب) و (ام کلثوم) و (فاطمه) بود. همه فرزندان ذکور او، پیش از بعثت به درود زندگی گفتند؛ ولی دختران، دوران نبوت او را درک کردند. [۲] خویشتن داری پیامبر، در برابر حوادث زبان زد همه بود. با این حال، در مرگ فرزندان خود، گاهی تأثرات دلش، به صورت قطرات اشک از گوشه چشمانش به روی گونه هایش می‌غلتید. مراتب تأثر او در مرگ ابراهیم- که مادر او (ماریه) بود- بیشتر بود، در حالی که دلش می‌سوخت، ولی با زبان، به سپاسگزاری خدا مشغول بود. حتی عربی از روی جهل و نادانی به مبانی اسلام، به گریه کردنش اعتراض نمود. پیامبر فرمود: چنین گریه ای رحمت است. آن گاه افزود: (و من لا یرحم لا یرحم [۳] ؛ کسی که رحم نکند، به او رحم نمی شود). ---------- [۲]: . مناقب ابن شهر آشوب، ج ۱، ص ۱۴۰؛ قرب الاسناد، ۶ و ۷؛ الخصال، ج ۲، ص ۳۷ و بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۱۵۱- ۱۵۲. بعضی، فرزندان ذکور پیامبر را بیش از دو تا می‌دانند. (ر. ک: تاریخ طبری، ج ۲، ص ۳۵ و بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۱۶۶). [۳]: . امالی شیخ، ص ۲۴۷.