بریده‌ای از کتاب فلسفه تنهایی اثر لارس اسوندسن

مسئله دوران ما احساس تنهایی مفرط نیست بلکه فقدان خلوت و انزوا است. آنچه خلوت ما را تهدید می‌کند این است که ما به محض احساس تنهایی، خواه از سر ملال، خواه از سر بی‌قراری، خواه از سر تنبلی، فی‌الفور به دیگران متوسل می‌شویم و دلمان می‌خواهد آن دیگران را یا رو در رو یا از طریق تلفن یا از طریق ارتباط کامپیوتری بازیابیم، به جای آنکه در همان وضع خلوت و تنهایی مان بمانیم.