بریده‌ای از کتاب جهان های اجتماعی اثر حمید پارسانیا

انسان به حسب فطرت خود قبل از آن‌که با پدیده ‌های تاریخی ارتباط داشته باشد که از مسیر عمل و اراده او شکل گرفته‌اند و قبل از آنکه با موجودات محدود ارتباط و تعامل داشته باشد، با هستی نامحدود و مقدسی ارتباط دارد که به دلیل تعالی و نامحدود بودن خود، همه‌جا حضور دارد و در نتیجه از خود انسان به انسان نزدیک‌تر است. انسان برخی از مفاهیم و معانی و برخی گرایش‌ها و تمایلات را از طریق این ارتباط که ارتباطی بی‌تکلف و بی‌قیاس با رب انسان است به دست می‌‌آورد.