بریده‌ای از کتاب آداب تعلیم و تعلم در اسلام اثر سیدمحمدباقر حجتی

اگر [شاگرد] می‌خواهد نوشتار و کتابی را در دسترس استاد قرار دهد، باید آن را به صورتی آماده برای باز کردن و خواندن، به استاد تقدیم کند تا او به برگرداندن و وارونه ساختنِ آن نیازی پیدا نکند [یعنی به صورت سر و ته به استاد تقدیم نکند]. اگر هدف شاگرد در تقدیم نوشته و کتاب به استاد، چنان باشد که استاد، جای معیّنی از آن را باز کند و بدان بنگرد، باید در حین تقدیم آن به استاد، کتاب را -به صورت باز و آماده- در اختیار او قرار دهد، و جای مطالعه و نگاه‌کردن استاد را نیز مشخص کند. شاگرد نباید هیچ‌چیز -اعمّ از کتاب یا برگ کاغذ و امثال آن- را به طرف استاد پرت کند و نزد او بیندازد. اگر میان او و استادش فاصله‌ای باشد، دستش را به طرف استاد دراز نکند [بلکه خود را به او نزدیک ساخته و و اخذ (گرفتن) و اعطاء (دادن) خود را توأم با ادب و نزاکت انجام دهد]. و همچنین در صورت فاصله داشتن با استاد، او‌را وادار نسازد که دستش را برای اخذ یا اعطاء چیزی، دراز کند، بلکه او باید از جای خود برخیزد و به طرف استاد برود... . اگر شاگرد -برای گرفتن و یا دادن چیزی به استاد- از جای خویش بر می‌خیزد، و یا نزدیک او و در برابرش جلوس می‌کند، نباید خود را زیاده از حد به او نزدیک کند. او نباید دست یا پا و یا عضوی از اندام و یا لباس خود را بر روی لباس و یا بساط و مَسنَدِ استاد و امثال آن قرار دهد.