بریده‌ای از کتاب اخبات اثر علی صفایی حائری

پس براى سلوك چه كنم‌؟ واجبات را بياورم‌؟ محرمات را ترك كنم‌؟ با اين نوع سلوك، در انسان غرور ايجاد مى‌شود؛ همان غرورى كه شيطان را با شش هزار سال عبادت رجيم كرد؛ چرا كه يك كبر داشت. گاهى به ما غرورى دست مى‌دهد و مى‌گوييم: اگر محبت و ولايت اهل بيت (ع) را داشته باشيم، كار تمام است. اين چه اغترارى است‌؟! به چه استنادى راهى را كه رسول (ص) و على (ع) با سر رفتند، ما مى‌خواهيم خزيده خزيده حركت كنيم و برسيم‌؟! اگر اين طور باشد، كه بايد تمام دين تعطيل شود! بعضى‌ها مى‌گويند: عبادت به جز خدمت خلق نيست، پس اديسون هم خدمت كرده است. خدمت يعنى چه‌؟ وقتى آدميت آدمى را مسدود كردند، وقتى چشم او را كور كردند، اگر نور افكن هم برايش درست كرده باشند، آيا به او خدمت كرده‌اند؟! وقتى دلش را كور كردند، اگر برايش چراغ آماده كنند، خدمت است‌؟! دنيايى كه چشم آدم‌ها را از كاسه در آورده، دل آنها را وارونه كرده، ذهنيت آنها را بسته و كور كرده، حال اگر به آنها نان بدهد، آب بدهد، زندگى كامپيوترى بدهد و همه چيز را براى آنها همان طور كه مى‌خواهند فراهم كند، آيا به آنها خدمت كرده است‌؟! چه كسى را فريب مى‌دهيد؟ در چه فضايى حرف مى‌زنيد؟