بریده‌ای از کتاب ده فرزند هرگز نداشته ی خانم مینگ اثر اریک امانوئل اشمیت

تصور می‌کنیم که کم‌یاب هستیم درحالی‌که از یک قالب درست می‌شویم؟ شبیه به‌هم هستیم، حتی در ادعای منحصربه‌فرد بودنمان شبیه به‌هم هستیم... اگر این‌ها امروز قابل‌تعویض هستند، فردا، به محض این‌که کودکی انتخاب‌شان کند، از هم متفاوت می‌شوند، سرشار از عشق، سرنوشتی برایشان حک می‌شود، با تجربه از هم متمایز می‌شوند. این تخیل است که متمایز می‌کند، تخیل از ابتذال و تکرار و یکنواختی جلوگیری می‌کند. در سرنوشت اسباب‌بازی‌ها سرنوشت انسان‌ها را پیدا می‌کردم: تنها تخیل است که با تولید خیالات و سعی در ایجاد رؤیاها، انسان‌های بدیع و خلّاق می‌سازد؛ بدون آن، ما به هم نزدیک‌ایم، زیادی نزدیک، مشابه، دمرافتاده روی همدیگر در صندوق‌های واقعیت.