بریده‌ای از کتاب سال بلوا اثر عباس معروفی

آدمی را روی صخره ساخته بود که خودش صخره شده بود، صورتش را معصومانه به کوه چسبانده بود، یک دست در دل سنگ، با دست دیگر تیشی را چنان به سر خود زده بود که کوه شکاف برداشته بود.