بریده‌ای از کتاب کاش ما هم خانه ای داشتیم اثر خوان پابلو ویلالوبوس
1404/2/15
صفحۀ 86
آن‌ها با تعصب در این مکان تماشایی به خود می‌بالیدند، مکانی که در آن فلزات قراضه روی هم تلنبار شده بود و خود دلیلی بود انکارناپذیر بر بیهودگی و این‌که غرور بشری زباله‌ای بیش نیست و سرانجامِ همه‌چیز محکوم به زوال و نابودی است.
آن‌ها با تعصب در این مکان تماشایی به خود می‌بالیدند، مکانی که در آن فلزات قراضه روی هم تلنبار شده بود و خود دلیلی بود انکارناپذیر بر بیهودگی و این‌که غرور بشری زباله‌ای بیش نیست و سرانجامِ همه‌چیز محکوم به زوال و نابودی است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.