بریده‌ای از کتاب فرندز؛ دوستان و عاشقان اثر متیو پری

وقتی فیلمنامه دوستانی مثل ما را خواندم، این حس را داشتم که انگار یک نفر کل سال دنبالم بود، شوخی‌هایم را دزدیده بود، رفتارم را تقلید کرده بود و دیدگاه خسته ولی بامزه‌ام از زندگی را نسخه برداری کرده بود. یکی از شخصیت‌ها بیشتر از بقیه نظرم را جلب کرد: اینطور نبود که حس کنم می‌توانم «چندلر» را بازی کنم، چندلر خودِ من بود.