بریده‌ای از کتاب سنگ، کاغذ، قیچی اثر مهناز براتی

اثر انگشت مردانی که آنجا را ساخته بودند هنوز روی قسمت‌هایی از دیوار مانده بود و حالا دویست سال بعد، این ایده که وجود هیچ انسانی به طور کامل از زمین محو نمی‌شود برایش جالب و خوشحال کننده بود-همه ما بخش‌های کوچکی از وجودمان را به جا می‌گذاریم.