بریده‌ای از کتاب یک عاشقانه ی آرام اثر نادر ابراهیمی

حافظه ، برای عتیقه کردنِ عشق نیست ، برای زنده نگه داشتنِ عشق است . اگر پرنده را به قفس بیندازی ، مثل این است که پرنده را قاب گرفته باشی . و پرنده‌ی قاب گرفته ، فقط تصورِ باطلی از پرنده است . عشق ، در قابِ یادها ، پرنده‌ای‌ست در قفس . منتِ آب و دانه بر سرِ او مگذار و رفاه را به رخِ او نکش . عشق ، طالبِ حضور است و پرواز ، نه امنیت و قاب .