بریده‌ای از کتاب خیر النساء اثر قاسم هاشمی نژاد

کار و بار خانه که سال‌ها به قناعت می‌گشت چلّه شد از تحفه‌ی نیازآوران: روغن از کوه‌پایه می‌رسید، برنج از دشت، مرغ و مرغابی از حوالی، عسل از جنگل. اما علی که مردی بود نازک‌خوار عزا می‌گرفت وقتی سر سفره می‌نشست از پی کار روزانه. برنج همیشه شفته بود یا کال؛ گوشت یا خام یا ته‌گرفته. زن که ناشی بود به کار کدبانوئی ناشی ماند همیشه به این‌که خود را در دل شوهر جا کند از راه دهن.