بریده‌ای از کتاب گل و نوروز؛ عاشقانه ای از خاجوی کرمانی اثر شهروز بیدآبادی مقدم
1403/6/9
صفحۀ 3
به صحرا شدم؛ عشق باریده بود. و زمین تر شده بود. چنان که پای مرد به گل فرو شود، پای من به عشق فرو می‌شود.
به صحرا شدم؛ عشق باریده بود. و زمین تر شده بود. چنان که پای مرد به گل فرو شود، پای من به عشق فرو می‌شود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.