بریده‌ای از کتاب سال بلوا اثر عباس معروفی

آن شب رزم‌آرا به ما گفت که هیچ گاه رو به خدا نماز نخوانده ایم ، رپ به هندوستان ایستاده ایم . و گفت باز باید خدا را شکر کنیم که رو به روسیه نایستاده ایم . همه ی عبادت ما باطل است ، و خدا قاصم الجبارین است . من همیشه فکر میکردم خدا ارحم الراحمین است ، و او گفت که پیغمبر در لحظه ی آخر زندگی به اطرافیانش نگاه کرد . عرض کردند بعد از شما چه میشود ؟ فرمود یوم البدتر ، یوم البدتر . برای همین دنیا روز به روز بدتر میشود ، یوم البدتر . یک لحظه واژه اش را در ذهنم مرور کردم . یومش عربی بود و بدتر فارسی . آقای یغمایی دبیر ادبیاتمان میگفت که بدتر صفت تفضیلی است . دانستم که این هم باید از حقه بازی های امثال رزم‌آرا باشد که حرف های خودشان را از قول بزرگان نقل میکنند ، یاس و ناامیدی را در دل ها میکارند و بعد میگویند حالا ما آمده ایم که بهترش کنیم ، قبله تان را صاف کنیم ، و آنچه ما میگوییم راه رستگاری است ، بدبختی بزرگ تر از بشر چیست ؟ از همین آدم که دینش درست نباشد و نداند که نداند که نداند ، یا چه میدانم ، آن کس که بداند که نداند که بداند ، در جهل بماند ، شاید هم نماند .