بریده‌ای از کتاب چهل نامه ی کوتاه به همسرم اثر نادر ابراهیمی
1403/10/11
صفحۀ 19
من هرگز ضرورت اندوه را انکار نمی‌کنم؛ چراکه می‌دانم هیچ چیز مثل اندوه، روح را تصفیه نمی‌کند و الماسِ عاطفه را صیقل نمی‌دهد؛ اما میدان دادن به آن‌را نیز هرگز نمی‌پذیرم؛ چراکه غم، حریص است و بیشترخواه و مرزناپذیر، طاغی و سرکش و بدلِگام.
من هرگز ضرورت اندوه را انکار نمی‌کنم؛ چراکه می‌دانم هیچ چیز مثل اندوه، روح را تصفیه نمی‌کند و الماسِ عاطفه را صیقل نمی‌دهد؛ اما میدان دادن به آن‌را نیز هرگز نمی‌پذیرم؛ چراکه غم، حریص است و بیشترخواه و مرزناپذیر، طاغی و سرکش و بدلِگام.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.