بریده‌ای از کتاب آتش بدون دود کتاب اول: گالان و سولماز اثر نادر ابراهیمی

این اعتمادِ کور، بزرگترین دلیلِ درماندگی ماست. آری اینگونه اند مردمی که حق دانستن و قضاوت کردن، این حیاتی ترین حقوق خویش را به دیگران واگذار می کنند و راهشان را نه با تکیه بر آگاهی و شناخت بل بر اساس اعتماد یکپارچه به رهبران می پیمایند و تسلیم اراده ی کسانی میشوند که مصالح ایشان، چه بسا همیشه با مصالح و آرمانهای توده ها یکی نباشد. امروز، چشم به حرکت رهبری می دوزند که روزگاری، به دلیلی كسب حیثیتی کرده است - شاید کاذب - و به راه او می روند و فردا به دلیلی دیگر روی از او میگردانند و به جبهه ی دیگری نقل مکان میکنند و در همه حال، ساده لوحانه و معصومانه آلت فعل اند