بریده‌ای از کتاب به امید دلبستم اثر لنکالی

آن وقت بود که عاشق داستان‌ها شدم. داستان‌ها فضایی به من می‌دادند که می‌توانستم از روزمرگی‌های زندگی فاصله بگیرم. معلوم شد که مجبور نبودم خودم باشم. می‌توانستم هر کسی باشم. یاد گرفتم که در میان صفحات و کلمات و جملات زندگی کنم. -:)!-