بریده‌ای از کتاب عمر فانی اثر لوسییوس آنییوس سنکا

در آنچه می ترسید چون موجودات فانی و در آنچه تمایل دارید چون موجودات باقی عمل می کنید. می شنویم که انسانهای بسیاری می گویند هنگامی که به پنجاه سالگی برسم به آسودگی دست خواهم یافت؛ زمانی که به شصت سالگی برسم دست از فعالیتهای اجتماعی خواهم شست و چه تضمینی وجود دارد که شما به چنان عمر درازی دست یازید؟ چه کسی اذن آن را داده که شما تا آن جا که تمایل دارید عمرتان را تنظیم کنید؟ آیا شرم نمی کنید که تنها باقی مانده زندگانی تان را برای خویشتن خود نگاه میدارید و تنها زمانی را به تعقل و تعمق اختصاص میدهید که از کار فارغ میشوید؟ چقدر دیر است که زندگانی واقعی خویش را هنگامی آغاز کنید که به پایان رسیده است. چقدر غفلت از مرگمان و به تاخیر انداختن برنامه های معقول برای سنین پنجاه و شصت ابلهانه است، فرض آغاز زندگی از نقطه ای که اندک کسانی به آن دست یافته اند.