بریده‌ای از کتاب در باب حکمت زندگی اثر آرتور شوپنهاور

انسان‌های برجسته و شریف می‌فهمند که در جهان می‌توان به بصیرت دست یافت، نه به سعادت و بنابراین عادت می‌کنند و رضایت دارند که بصیرت را با امید مبادله کنند و مانند پترارک می‌گویند: "هیچ لذتی جز آموختن اعتبار ندارد." حتی ممکن است به جایی برسند که گویی فقط در ظاهر و از روی بازی به دنبال آرزوها و اهدافشان می‌روند، اما عمیقاً و به‌طور جدی انتظاری جز بصیرت ندارند که این به آنان جلوه‌ای فارغ از بال، نبوغ‌آمیز و والا می‌دهد. کیمیاگران درحالی‌که در پی یافتن زر بودند، باروت، چینی، دارو و حتی قوانین طبیعت را یافتند. به این معنا، ما همه کیمیاگریم.