بریده‌ای از کتاب مردی رفته ی خواب اثر ژرژ پرک

چرا تا قله بالاترین تپه‌ها بالا بروی وقتی که مجبوری باز برگردی پایین و، وقتی که باز پایین آمدی، چه کنی که باقی عمرت به این نگذرد که بنشینی و برای دیگران ماجرای بالا رفتن هایت را تعریف کنی؟ چرا وانمود کنی به زندگی کردن؟ چرا ادامه بدهی؟ مگر تا الان نفهمیدی که بناست چه چیزهایی سرت بیاید؟