بریدۀ کتاب

می گویند روزی ناصرالدین شاه از اعتمادالسلطنه، رئیس دارالطباعه کشور و مؤلف كتاب المآثر و الآثار پرسید:(( در مملکت ما چه چیز از همه بیشتر است؟)) اعتمادالسلطنه بی درنگ گفت:((قربان ، پزشك!)) ناصرالدین شاه تعجب کرد و پرسید:((چرا؟)) او گفت:((پاسخش را چندی بعد به عرض میرسانم.)) چند روز بعد دستمالی زیر چانه اش بست و دو سر آن را روی سرش گره زد و چنان وانمود کرد که دندانش درد میکند. با همان حالت پیش شاه آمد شاه پرسید:((چه شده است؟)) گفت:((قربان،دندانم پیله کرده است.))ناگهان یکی از درباریان گفت:((باید شلغم جوشیده روی جایگاه پیله بگذاری.)) دیگری گفت:((علاج این درد حریره بادام است.))خلاصه اینکه هر کسی فراخور اطلاع خود چیزی تجویز کرد. آنگاه اعتمادالسلطنه دستمال را باز کرد و خطاب به شاه گفت:((قربان! دندان من درد نمیکند؛ تنها خواستم عرضی را كه يك هفته پیش كردم تأیید کنم که در مملکت ما پزشک از همه چیز بیشتر است.))