بریده‌ای از کتاب به امید دل بستم اثر لان کالی

آدم ها را فقط یک بار از دست نمی دهی.با شنیدن آهنگی که تو را به یاد لبخند آن ها می اندازد دوباره آن ها را از دست می دهی.با گذشتن از کنار نشانه ای قدیمی.خندیدن به جوکی که اگر آن ها بودند به آن می‌خندیدند.بارها و بارها آنها را از دست می دهی...