بریده‌ای از کتاب اندیشه در بحران: فردریش فون هایک و ریچارد رورتی در نگاهی کوتاه اثر شهریار زرشناس

نئولیبرالیسم یک ایدئولوژی عدالت ستیز است. نظام سرمایه داری مدرن نیز نوعاً ماهیت ظالمانه و بهره کشانه دارد و مقوم بی عدالتی است. در میان ایدئولوگ های نئولیبرالیست مدافع نظام استکباری سرمایه داری، فردریش فون هایک در دشمنی با عدالت اجتماعی از دیگران صریح اللهجه تر و رک گوتر است. هایک در کتاب سراب عدالت اجتماعی(جلد دوم از مجموعه قانون، قانون گذاری، آزادی) مدعی می‌شود که عدالت اجتماعی یا توزیعی موجب فروپاشی جامعهٔ بزرگ می شود. هایک پیگیری عدالت اجتماعی در یک به تعبیر او «جامعه بزرگ» را به معنای دقیق کلمه ضد اجتماعی می‌نامد. محتوای سخن هایک روشن است. او، در مقام یک روشنفکر نئولیبرالیست، مدافع نظام سرمایه داری و مخالف عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه ی ثروت هاست، زیرا اگر عدالت اجتماعی حاکم شود و سرمایه‌ها به نحوی عادلانه میان اهالی هر اجتماع توزیع شود، مناسبات و اجتماعات سرمایه داری(همان که هایک آنها را جامعه بزرگ می‌نامد) فرو خواهد پاشید، زیرا اساس مناسبات و اجتماعات سرمایه داری بر پایهٔ بی عدالتی و ظلم و بهره کشی است. بنابراین مخالفت‌ هایک با عدالت اجتماعی به دلیل تعلق او به نظام سرمایه داری نئولیبرال است.