بریدۀ کتاب

با پذیرش هر ویژگی در خود، دیگر با افراد دارای آن ویژگی اتصالی نخواهیم کرد. در این حالت آنها آزاد می شوند تا ما را حس و تجربه کنند و ما نیز آزاد می شویم تا آنها را حس و تجربه کنیم. کن ویلبر در کتاب «رویارویی با سایه» تفاوت مهمی را شرح می دهد. او می گوید: فرافکنی در سطح مثبت به سادگی قابل شناسایی ست. اگر شخص با چیزی در پیرامونمان به ما اطلاعات بدهد، به احتمال زیاد فرافکنی نکرده ایم، اما اگر کسی از کنارتان رد شود و در پیاده رو تف بیندازد و شما متوجه شوید و این عمل واکنشی در شما ایجاد نکند، احتمالا لازم نیست روی این مورد کار کنید، اما اگر ناراحت شوید و با خود بگویید: "چگونه کسی می تواند این همه بی فرهنگ و تهوع آور باشد؟" در این صورت فرافکنی کرده اید. این احساس نشانه ی آن است که یا در حال حاضر شما نیز مرتکب رفتار تهوع آوری می شوید و یا در گذشته چنین کاری کرده اید.... شاید هم در سنین کودکی چنین تفکری در شما شکل گرفته باشد؛ مثلا جایی تف انداخته اید و کسی گفته است: "حالم به هم خورد." و یا یکی از افراد خانواده ی شما تف انداخته است و سایرین واکنشی نشان داده اند... هر چیزی که ناراحتتان می کند، عاملی برای رشد و فرصتی برای شماست تا جنبه ی پنهان خود را باز پس گیرید.