بریده‌ای از کتاب هذیان های ذهن یک قربانی اثر سال بلو

خانم هارکاوی گفت: یه روزی علم مرگ رو شکست میده. یکشنبه پیش یه کنفرانس درباره این موضوع تو تایمز برگزار شد.» لونتال کمی خود را جمع و جور کرد تا پاسخ دهد: «امیدوارم ...» «بله، قضیه جدیه انگار اون وقت باید اندازه جمعیت رو کنترل کنن اما علم اون رو هم کشف میکنه برای هر چیزی مغز به اندازه کافی وجود داره این مرد یه چیزی کشف کرد که بافتهای بدن تا ابد زنده بمونن فکر نمیکنم ما بتونیم در طول عمرمون انتظار چندانی داشته باشیم این برای نسلهای آینده ست. با این حال باید به بهترین نحو تلاش خودمون رو بکنیم. فکر کنم پدر آقای بانتینگ حدوداً یه سال قبل از اینکه انسولین کشف شه، در اثر دیابت فوت کرد. و این آقای بوگامولتس نتونست از سرم خودش برای بیماری قلبی استفاده کنه و‌ مرد. آسا بچه چند سالش بود؟ سه سال و نیم چهار سال... به نظر آن حالت عجیب و غریبش از بین رفته بود. فقط چشمانش حرکت می‌کردند و دم به دم به طور معنادار و آشنایی به چشمان او دوخته می شدند. همون برادرت که کویینز زندگی میکنه؟» «استتن آیلند.» «آسا گاهی احساس میکنم آدم بدذاتی ام که هنوز با این سنم اینجام درحالی که بچه ها تلف میشن》