بریده‌ای از کتاب خدمات متقابل اسلام و ایران اثر مرتضی مطهری

نقش خدا (اهورامزدا) با همان ریش و عصا و یال و کوپال به عنوان یک آرم ملی بر روی تابلو بسیاری از مؤسسات زردشتی در عصر حاضر به چشم می‌خورد و نشانه‏ای از انحطاط فکری دوره ساسانی است. زردشتیان از یک طرف مدعی خداشناسی و توحیدند و «اهورامزدا» را همان «الله» مسلمین که‏ «لاتُدْرِکهُ الْابْصارُ وَ هُوَ یدْرِک الْابْصارَ وَ هُوَ اللَّطیفُ الْخَبیرُ»[3] است معرفی می‌کنند و از طرف دیگر شکل و شمایل برایش میکشند و تاج و ریش و عصا برایش می‌سازند و او را به صورت یک بت نمایش می‌دهند. استاد مطهری، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص188