بریدۀ کتاب

بسم الله الرحمن الرحیم(!) درابتدا کلام بود و آن کلام با خدا بود و آن کلام خدا بود(1:1) در متن اصلی از کلمه لوگوس استفاده شده است.درباره اینکه لوگوس چیست می‌توان ساعت‌ها حرف زد یا اینکه یک راست بگوییم که لوگوس همان نطق است.منظورمان از نطق چیزی است که ارسطو می‌گفت انسان بخاطر نطق از دیگر حیوانات جدا است.حتی خود ارسطو از یک کلمه همریشه با لوگوس برای کلمه ناطق استفاده کرد. حالا این آیه می‌گوید که درابتدا لوگوس بود.یعنی اولین چیزی که بود عقل است.بعد می‌گوید که این لوگوس با خدا بوده است.هراکلیتوس هم از وازه‌هایی شبیه به این برای اشاره به کسی که عاقل است استفاده می‌کند.یعنی درواقع دارد می‌گوید که تمام تصمیم‌های خدا عاقلانه یا انطور که ما می‌گوییم حکیمانه هستند.بعد می‌گوید که آن لوگوس خدا است.یعنی می‌گوید ان عقل والا تصمیم‌گیرنده برای جهان که نقطه وحدت عالم است همان چیزی است که ما(مسیحی‌ها را می‌گویم) به ان می‌گوییم خدا.یعنی وحدت خدا‌های سه‌گانه می‌شود لوگوس!