بریده‌ای از کتاب سلول های بهاری اثر بهنام باقری

قصه ای که همیشه این طور شروع می شد: یکی بود و یکی نبود ؛غیر از خدا هیچ کس نبود ؛هرکی بنده خداست بگه یا خدا من هم می گفتم ((یاخدا))و اصل داستان شروع میشد