بریده‌ای از کتاب با آخرین نفس هایم اثر لوئیس بونوئل

تا بیست سی سال پس از پیدایش سینما، همه آن را نوعی سرگرمی جلف کوچه‌بازار تلقی می‌کردند که برای مردم جاذبه دارد، اما فاقد هر گونه دورنمای هنری است. هیچ منتقد معتبری به آن علاقه نشان نمی‌داد. وقتی من در ۱۹۲۸ یا ۱۹۲۹ به مادرم اطلاع دادم که قصد دارم فیلم بسازم، او شوکه شد و کم مانده بود به گریه بیفتد، انگار که به او گفته باشم: «می‌خواهم دلقک بشوم.»