بریده‌ای از کتاب هستی اثر فرهاد حسن زاده

صدای رادیو بلند شد. گوینده داشت از چیز هایی حرف می زد که خیلی نمی دانستم چیست. از دشمنان ایران و انقلاب و پاکسازی مرزها. فکر کردم که چطوری مرزها را پاک می کنند؛ با آب و صابون یا گازوئیل؟ دایی جمشید که همیشه موتورش را با گازوئیل تميز می‌کرد. از بوی گازوئیل خوشم می آمد. باهم می نشستیم و تکه های موتور و زنجیرش را باز می کردیم و می ریختیم تو لگنی که پُرش گازوئیل بود و با مسواک می افتادیم به جانشان.