بریدۀ کتاب

میان چهار دیواری که اتاق مرا تشکیل می دهد و حصاری که در زندگی و افکار من کشیده، زندگی من مثل شمع؛ خرده خرده آب می شود. نه ! اشتباه می کنم. مثل یک کُنده ی هیزم تر است که گوشه ای افتاده و به آتش هیزم های دیگر برشته و زغال شده؛ ولی نه سوخته است و نه تر و تازه مانده، فقط از دود و دم دیگران خفه شده ...