بریده‌ای از کتاب جایی دیگر اثر گلی ترقی

درخت گلابی پشت به من ایستاده و شاخه‌های صبورش، پدرانه، بر فراز سرم چتر زده است. باغبان پیر می‌گوید که این درخت دوباره بار خواهد داد. شاید، در وقتی مناسب. در زمانی درست. فعلا که لب‌هایش را بسته است. انگار به نظاره‌ی جهان نشسته و به خودش فرصت نگریستن داده است.