بریده‌ای از کتاب من زنده ام: خاطرات دوران اسارت اثر معصومه آباد
1404/6/3
صفحۀ 148
آدم‌ها در لحظه‌ی ترس خیلی به خدا نزدیک‌تر می‌شوند. اصلاً این ترس است که به یاد آدم‌ها می‌آورد همه چیز دست خداست. شما خوب بندگی کنید، خدا هم خوب خدایی می‌کند. وقتی به خدا توکل کردید نگران نباشید، تا لب پرتگاه می‌روید اما پرت نمی‌شوید، تا اعماق دریا می‌روید اما غرق نمی‌شوید، در شعله‌های آتش می‌افتید اما نمی‌سوزید.
آدم‌ها در لحظه‌ی ترس خیلی به خدا نزدیک‌تر می‌شوند. اصلاً این ترس است که به یاد آدم‌ها می‌آورد همه چیز دست خداست. شما خوب بندگی کنید، خدا هم خوب خدایی می‌کند. وقتی به خدا توکل کردید نگران نباشید، تا لب پرتگاه می‌روید اما پرت نمی‌شوید، تا اعماق دریا می‌روید اما غرق نمی‌شوید، در شعله‌های آتش می‌افتید اما نمی‌سوزید.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.