بریده‌ای از کتاب می‌خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم اثر بک سهی

وقتی داری زمان سختی رو میگذرونی خیلی طبیعیه که حس کنی سخت ترین زمان تو کل دنیا رو میگذرونی ، و داشتن این حس به هیچ‌وجه نشون دهنده خودخواهی نیست . وقتی توی بعضی از جنبه های زندگی یکم بهتر از دیگرانی دلیل نمی‌شه کلا حالت عالی باشه . به عنوان مثال شغل یا مدرسه رو در نظر بگیر ؛ خیلی عالیه که میتونی وارد یک شرکت یا دانشگاه خوب بشی ، اما به محض اینکه مستقر می‌شی شکایت ها و غر زدن ها شروع میشه . فکر می‌کنی ممکنه از اول تا آخر بتونی بگی اینجا مکان بی‌نقص و عالیه ؟؟ شاید دیگران حسرت تورو بخورن ، اما به این معنا نیست که تو باید به طور خودکار از سهم خودت راضی باشی . به خاطر همین هم هست که نباید خودت رو شکنجه بدی پ از خودت بپرسی چرا نمیتونم از داشته‌هام راضی و خوشحال باشم.