بریدۀ کتاب

انگلیسی فقط واژه‌هایی را از زبان های دیگر قرض نگرفته بود؛ بلکه تا لبه‌اش پر شده بود از تاثیرات خارجی، یک زبان بومی فرانکشتاینی. به نظر رابین، این باورکردنی نبود، که چطور این کشور، که ساکنانش بسیار به خودشان می‌بالیدند که بهتر از بقیه دنیا بودند ، حتی بدون چیزهای قرضی از پس یک چای بعد از ظهرشان بر نمی‌آمدند.